Uykunun esiri gözlerim fecre dalıyor. Kızıl bir çiçeğin yapraklarının usulca açılışı gibi gün geceden sıyrılıyor. Kapanmamış göz kapaklarımın rüyası oluveriyor gökyüzü. Öyle sessiz ki İstanbul bu saatlerde . Sanki bulutların parmak ucu yürüyüşlerini , çiçeklerin sehere nazlanışlarını duyuvereceğim . Çoğunun başı yastıkta , kirpikler dalgasız denizlerin başıboş yelkenlileri .
Kar altında bensiz üşüyen sevgilinin durgunluğunda İstanbul...
Hayırlı Cumalar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorumunuzu yazdıktan sonra YORUMLAMA BİÇİMİ kısmında ANONİM seçeneğini işaretleyip yorumunuzu yayınlayabilirsiniz.