Hiçlik gölgesindeki iki kuklanın ete kemiğe bürünmeden yaşadıkları masal , gökteki elmalar düşmeden bitivermiş.
Bir varmış beyazlar yeşermiş gecenin bir anında, bir yerinden; Bir yokmuş beyazların üzerine beyazlarla kalın çizgiler çekilmiş.
Koyu beyaz susuşlar ve açık beyaz serzenişler ...
Bir mahbubun latif savaşından iki hamuş kalmış geriye...
Masallar hiç bitmez. Her bitişte yeni bir masal başlar. düş dünaysının masalı bittiğinde insanında kendisi biter...
YanıtlaSil