Karne Hediyesi

Yağmurlu bir pazar günüydü. Her pazar koşarak , cıvıldayarak gelen 8-12 yaşlarında dört kız çocuğu için tülünü hafif araladığım cam kenarında endişeyle bekliyordum. İnşaallah anneleri izin vermemiştir cümlesine sığınırken gri, soğuk havayı ve şiddetli yağan yağmuru tuzla buz eden gülüşleri duydum ve sonra hızla koşan kız çocuklarını gördüm. Sarıldık. Yağmurluydu , keşke... dedim. Başka da bir şey diyemedim. Çoktan kızlar yerlerine oturmuş derslerini bulmaya çalışıyorlardı. Bu sefer koşma sırası hoca ablalarındaydı. Ocağa mis kokulu çay için su koydum. Kağıt parayı da avucuma sıkıştırıp ruh yıkayan gönül okşayan yağmura bıraktım kendimi. Elma çayı içip portakallı kek yedik. Derslerini dinledim. Ortaklaşa okudukları  hikaye kitabımızdan da bir bölüm okuduk. Sonra yanaklarıma gül kondurup yağmura karıştılar.

Hoca abla olmak çok güzel. Sevildiğinden çok sevmek belki de sevdiğinden çok sevilmek de cabası :)

Bu hediyeler küçük kız çocukları için

Öğrencilerimin çocukları da gelecek

Yarın sınıf pek şenlikli olacak

Şimdiden hazırım

Buyursunlar